CLICK HERE FOR FREE BLOG LAYOUTS, LINK BUTTONS AND MORE! »

donderdag 28 juni 2007

Afscheid

Vandaag was de laatste dag van dit schooljaar dat de kinderen op school waren.
Morgen zijn wij wel op school, maar we gaan een aantal groepen verhuizen (we kampen met een groot ruimtegebrek; ik zit ook al het hele jaar in de koffiekamer met mijn groep) en zonder kinderen gaat dat net iets sneller.

Vanmorgen kwamen er een heleboel kinderen met cadeautjes voor me naar school. Altijd heel lief!
Later op de ochtend heb ik van alle kinderen en ouders een paraplu met alle namen erop, een stel opbergzakken en een bon voor Scrapland gekregen.
Kan ik heerlijk gaan winkelen daar. Is echt geen straf!

Om half 4 was het dan zover dat ik ze een fijne vakantie ging wensen en dat ik ze ging bedanken voor het fijne jaar.
Sta ik op een gegeven moment met een hele groep kinderen in een group-hug heerlijk bij elkaar, beginnen er een stel te huilen. En dat werkt natuurlijk aanstekelijk, want voordat ik het goed in de gaten had, stonden er een heleboel kinderen te huilen.
Ik heb ze proberen duidelijk te maken dat ze me nog steeds elke dag zullen zien, alleen zitten ze dan niet meer elke dag bij me in de klas.
Maar dat was onbegonnen werk.....

Vanavond kreeg ik een smsje van een moeder met de vraag of haar dochter me mocht bellen, want ze zat met een heel verdrietig kind thuis.
Natuurlijk mag ze dat! Ik heb een kleine 20 minuten met haar aan de telefoon gezeten en toen kon ze rustig naar bed.

Ongelofelijk wat voor impact wij leerkrachten toch op kinderen hebben!
Soms zouden we daar eens wat meer bij stil moeten staan.....

maandag 25 juni 2007

Droevig

Vandaag was een hele droevige dag. Het weer werkte ook niet altijd mee om er toch nog iets van te maken.
Vandaag hebben we mijn oud-tante begraven. Naast haar zoon die 23 jaar geleden zelfmoord heeft gepleegd.
Een daad die zij nooit heeft begrepen en die haar heel veel pijn en verdriet heeft bezorgd.

Ik weet nog dat ik haar een keer aan de telefoon had, ik woonde toen nog thuis. We raakten aan de praat en zij vertelde me ineens over haar zoon en over hoe zij alles beleefd had, toen al weer heel wat jaren terug.
Aan het eind van het gesprek bedankte ze me voor mijn aandacht. Zo weinig mensen wilden er nog met haar over praten, 't was tenslotte al zo lang geleden.
Maar voor haar is het 'nooit al zo lang geleden' geweest. Zij droeg haar pijn altijd met zich mee.

Een jaar of 15 geleden zijn ze verhuisd van Den Haag naar Ravenstein.
Vandaag hoorde ik dat zij er met de dames van haar kerk ook over heeft kunnen praten en daar ben ik heel blij om.
Ik ben zelf geen moeder, maar dit moet het ergste zijn wat je als ouder kan overkomen.
Zoals mijn moeder zei: "Je bent een stukje van je hart kwijt".

Ik weet dat mijn moeder mijn blog ook leest en ik weet dat zij ook een stukje van haar hart kwijt is.
Maar ik weet ook dat zij een heel groot hart heeft, waar plek is voor een heleboel mensen. En dat zij voor de mensen in haar hart door het vuur gaat als het moet.
Mijn moeder, een hele sterke, geweldige, lieve vrouw.
Mams, ik hou van je!

woensdag 20 juni 2007

Stil

Er is de laatste tijd niets meer gebeurd op mijn blog, men begon zich al af te vragen of er iets is met me.
Eigenlijk heb ik het gewoon heel druk; druk met school (nog maar een week hierna en dan is het zomervakantie), druk met sporten, druk met bijkomen van dit alles.....

Ik heb de afgelopen weken wel een heel stel leuke dingen gedaan die ik nog niet gemeld heb hier.
Ik ben naar de operette 'Der Bettelstudent' geweest. Een heel leuke operette en hij was extra leuk omdat mijn vader er een solorol in had. Hij deed het heel erg goed, ik was heel trots op hem!
Vorige week is een collegaatje getrouwd en 's avonds zijn we op het feest flink uit ons dak gegaan. Het leek wel of we weer in de Ardennen waren!
9 juni heb ik weer een workshop gevolgd bij AkkeFietje. Een workshop met het thema 'Vive la France'. We hebben gewerkt aan hele leuke projecten, maar er is helaas nog niks af. Nog meer UFO's erbij!

Vandaag kreeg ik echter ook heel slecht nieuws. Mijn oud-tante, degene die een tijdje terug dat auto-ongeluk heeft gehad, is overleden. Het leek juist veel beter met haar te gaan.
Ze is zelf uit haar coma gekomen en ademde volledig zelf. Ze zat al heel snel in een stoel en had zin in een bakje koffie!
Vanmorgen is ze toch van ons heengegaan.
Ik ben er echt kapot van. Ik weet niet hoe dit nu verder moet met mijn oom.
En ik maak me ook heel veel zorgen om een nichtje van mij. Toen ze 12 was is ze haar vader kwijtgeraakt en sindsdien is het onderwerp dood voor haar echt een taboe. Ze leeft erop los alsof er geen morgen is. Doet dingen die wij, als haar familie, niet begrijpen. Is bij ns altijd die hele lieve meid, die heel veel geeft om andere mensen. Mensen zoals haar oud-oom en -tante.....
Ze zei pas nog tegen me dat ze zo blij is dat we elkaar volgende maand allemaal op een leuke manier gaan zien op de bruiloft van een neefje van ons.
En nu toch dit weer.....

donderdag 28 juni 2007

Afscheid

Vandaag was de laatste dag van dit schooljaar dat de kinderen op school waren.
Morgen zijn wij wel op school, maar we gaan een aantal groepen verhuizen (we kampen met een groot ruimtegebrek; ik zit ook al het hele jaar in de koffiekamer met mijn groep) en zonder kinderen gaat dat net iets sneller.

Vanmorgen kwamen er een heleboel kinderen met cadeautjes voor me naar school. Altijd heel lief!
Later op de ochtend heb ik van alle kinderen en ouders een paraplu met alle namen erop, een stel opbergzakken en een bon voor Scrapland gekregen.
Kan ik heerlijk gaan winkelen daar. Is echt geen straf!

Om half 4 was het dan zover dat ik ze een fijne vakantie ging wensen en dat ik ze ging bedanken voor het fijne jaar.
Sta ik op een gegeven moment met een hele groep kinderen in een group-hug heerlijk bij elkaar, beginnen er een stel te huilen. En dat werkt natuurlijk aanstekelijk, want voordat ik het goed in de gaten had, stonden er een heleboel kinderen te huilen.
Ik heb ze proberen duidelijk te maken dat ze me nog steeds elke dag zullen zien, alleen zitten ze dan niet meer elke dag bij me in de klas.
Maar dat was onbegonnen werk.....

Vanavond kreeg ik een smsje van een moeder met de vraag of haar dochter me mocht bellen, want ze zat met een heel verdrietig kind thuis.
Natuurlijk mag ze dat! Ik heb een kleine 20 minuten met haar aan de telefoon gezeten en toen kon ze rustig naar bed.

Ongelofelijk wat voor impact wij leerkrachten toch op kinderen hebben!
Soms zouden we daar eens wat meer bij stil moeten staan.....

maandag 25 juni 2007

Droevig

Vandaag was een hele droevige dag. Het weer werkte ook niet altijd mee om er toch nog iets van te maken.
Vandaag hebben we mijn oud-tante begraven. Naast haar zoon die 23 jaar geleden zelfmoord heeft gepleegd.
Een daad die zij nooit heeft begrepen en die haar heel veel pijn en verdriet heeft bezorgd.

Ik weet nog dat ik haar een keer aan de telefoon had, ik woonde toen nog thuis. We raakten aan de praat en zij vertelde me ineens over haar zoon en over hoe zij alles beleefd had, toen al weer heel wat jaren terug.
Aan het eind van het gesprek bedankte ze me voor mijn aandacht. Zo weinig mensen wilden er nog met haar over praten, 't was tenslotte al zo lang geleden.
Maar voor haar is het 'nooit al zo lang geleden' geweest. Zij droeg haar pijn altijd met zich mee.

Een jaar of 15 geleden zijn ze verhuisd van Den Haag naar Ravenstein.
Vandaag hoorde ik dat zij er met de dames van haar kerk ook over heeft kunnen praten en daar ben ik heel blij om.
Ik ben zelf geen moeder, maar dit moet het ergste zijn wat je als ouder kan overkomen.
Zoals mijn moeder zei: "Je bent een stukje van je hart kwijt".

Ik weet dat mijn moeder mijn blog ook leest en ik weet dat zij ook een stukje van haar hart kwijt is.
Maar ik weet ook dat zij een heel groot hart heeft, waar plek is voor een heleboel mensen. En dat zij voor de mensen in haar hart door het vuur gaat als het moet.
Mijn moeder, een hele sterke, geweldige, lieve vrouw.
Mams, ik hou van je!

woensdag 20 juni 2007

Stil

Er is de laatste tijd niets meer gebeurd op mijn blog, men begon zich al af te vragen of er iets is met me.
Eigenlijk heb ik het gewoon heel druk; druk met school (nog maar een week hierna en dan is het zomervakantie), druk met sporten, druk met bijkomen van dit alles.....

Ik heb de afgelopen weken wel een heel stel leuke dingen gedaan die ik nog niet gemeld heb hier.
Ik ben naar de operette 'Der Bettelstudent' geweest. Een heel leuke operette en hij was extra leuk omdat mijn vader er een solorol in had. Hij deed het heel erg goed, ik was heel trots op hem!
Vorige week is een collegaatje getrouwd en 's avonds zijn we op het feest flink uit ons dak gegaan. Het leek wel of we weer in de Ardennen waren!
9 juni heb ik weer een workshop gevolgd bij AkkeFietje. Een workshop met het thema 'Vive la France'. We hebben gewerkt aan hele leuke projecten, maar er is helaas nog niks af. Nog meer UFO's erbij!

Vandaag kreeg ik echter ook heel slecht nieuws. Mijn oud-tante, degene die een tijdje terug dat auto-ongeluk heeft gehad, is overleden. Het leek juist veel beter met haar te gaan.
Ze is zelf uit haar coma gekomen en ademde volledig zelf. Ze zat al heel snel in een stoel en had zin in een bakje koffie!
Vanmorgen is ze toch van ons heengegaan.
Ik ben er echt kapot van. Ik weet niet hoe dit nu verder moet met mijn oom.
En ik maak me ook heel veel zorgen om een nichtje van mij. Toen ze 12 was is ze haar vader kwijtgeraakt en sindsdien is het onderwerp dood voor haar echt een taboe. Ze leeft erop los alsof er geen morgen is. Doet dingen die wij, als haar familie, niet begrijpen. Is bij ns altijd die hele lieve meid, die heel veel geeft om andere mensen. Mensen zoals haar oud-oom en -tante.....
Ze zei pas nog tegen me dat ze zo blij is dat we elkaar volgende maand allemaal op een leuke manier gaan zien op de bruiloft van een neefje van ons.
En nu toch dit weer.....